Amiga. Για κάποιους μπορεί να σημαίνει απλά “φίλη” στα ισπανικά, αλλά για άλλους η λέξη αυτή είναι αλληλένδετη με κάποιες από τις πιο συναρπαστικές και συγκινητικές αναμνήσεις που έχουν από τα παιδικά τους χρόνια. Οι αναμνήσεις, όμως, είναι ιστορίες, και κάθε καλή ιστορία έχει έναν αξιομνημόνευτο πρωταγωνιστή. Μπορεί οι οικιακοί υπολογιστές να μην ανέδειξαν τόσο εμβληματικούς πρωταγωνιστές όσο οι Mario, Link και Sonic, αλλά σίγουρα ορισμένοι ξεχώρισαν περισσότερο από κάποιους άλλους. Ο Turrican, ο Aarbron, ο Guybrush, ο Rick Dangerous και άλλοι έχουν χαραχτεί ανεξίτηλα στη μνήμη μας, κι ας αποτελούνται μόνο από όσα πίκτσελ έχει η παρανυχίδα του Nathan Drake.

Υπάρχουν όμως και κάποιοι που ολοκλήρωναν την όλη εμπειρία και που χωρίς αυτούς it would feel so empty που λέει κι ο Έμινεμ, αλλά για κάποιον λόγο δεν μνημονεύονται πρώτοι ή και καθόλου σε σχετικές συζητήσεις ανάμεσα σε νοσταλγούς του παρελθόντος. Αναμφίβολα ο πιο υποτιμημένος καρατερίστας όλων, τουλάχιστον για την Amiga, είναι ο Dizzy. Ο αριθμός των παιχνιδιών που έχουν κυκλοφορήσει με ήρωα το αλτικό αυτό αβγό είναι αντίστροφα ανάλογος της δημοτικότητας που απολάμβανε στους κύκλους των αριστοκρατών του οικιακού gaming (των αμιγκάδων ντε!). Κατόπιν, όμως, διάσκεψης κορυφής που είχα με τον σοφό γέροντα Χάρη Κλάδη, συνειδητοποίησα ότι μόνο δεύτερο βιολί δεν ήταν ο Dizzy στους 8μπιτους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Δυστυχώς, μετακομίζοντας στην Amiga, ο μελάτος φίλος μας έφερε μαζί του κι όλα τα κουσούρια και τους σχεδιαστικούς περιορισμούς που χαρακτήριζαν τα 8μπιτα συστήματα, με αποτέλεσμα να ξενίσει κάπως την πάλαι ποτέ master race του gaming (τους αμιγάδες ντε!) οι οποίοι είχαμε συνηθίσει σε – όπως και να το κάνουμε – κάποια ανώτερα στάνταρντ ποιότητας. Μην ξεχνάμε όμως ότι μιλάμε για την αβγή του gaming. “Πώς να παραβγό“, θα έλεγε ο Dizzy, “τα απαβγάσματα της σύγχρονης εποχής”. Επειδή όμως κινδυνεύω να βγό εκτός θέματος, σταματάω εδώ. Καλομελέτα κι έρχεται το βίντεο. Αβγά σας καθαρίζουνε;