Είδος: Adventure
Εταιρεία Ανάπτυξης: Daedalic Entertainment
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: Αύγουστος 2009
Πλατφόρμα: PC
To A New Beginning είναι το νέο adventure της γερμανικής Daedalic Entertainment, η οποία μάς έχει δώσει επίσης τα πολύ καλά The Whispered World και Edna & Harvey: The Breakout. Το σενάριο του παιχνιδιού το έγραψε ο Jan Müller-Michaelis, ο οποίος ήταν επίσης υπεύθυνος για το γενικότερο σχεδιασμό του. Το ίδιο ισχύει και για τα δύο παιχνίδια που προαναφέραμε, κάτι που – για εμένα τουλάχιστον – τον τοποθετεί στο πάνθεον των σχεδιαστών adventures παρέα με τον Ron Gilbert, την Jane Jensen και άλλους.
Το παιχνίδι ξεκινάει στο έτος 2500. Η κλιματική αλλαγή έχει οδηγήσει την ανθρωπότητα στο χείλος της καταστροφής. Όσοι έχουν απομείνει επιβιώνουν σε υπόγεια καταφύγια, μακριά από τις θανατηφόρες ακτίνες του ήλιου. Το εξασθενημένο στρώμα του όζοντος δεν αρκεί για να προστατέψει τις λιγοστές μορφές ζωής που έχουν απομείνει στην επιφάνεια του πλανήτη. Η επόμενη ηλιακή έκλαμψη αναμένεται να σαρώσει ό,τι έχει απομείνει, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων. Μπροστά στην απειλή του αφανισμού, μία ανθρώπινη αποικία παίζει το τελευταίο της χαρτί που ακούει στο όνομα Project Phoenix. Διμελείς ομάδες στέλνονται στο παρελθόν μέσα σε χρονομηχανές, με σκοπό να πείσουν την ανθρωπότητα να αλλάξει νοοτροπία χτυπώντας την κλιματική αλλαγή στη ρίζα της.
Μία από αυτούς τους ταξιδιώτες του χρόνου, η Fay, επιστρέφει στο 1982 και επισκέπτεται τον Bent Svensson, τον Νορβηγό επιστήμονα που θεωρείται ότι έλυσε το ενεργειακό πρόβλημα βρίσκοντας τον τρόπο να αντλεί ενέργεια από άλγη. Η εμμονή του Bent με την έρευνά του του στοίχισε την οικογένειά του. Πλέον τα έχει παρατήσει και έχει αποσυρθεί στο εξοχικό του που βρίσκεται στις ακτές ενός νορβηγικού φιόρδ. Η Fay τού εξηγεί ότι η δουλειά του είναι η μόνη ελπίδα για το μέλλον του πλανήτη και προσπαθεί να τον πείσει να συνεχίσει την έρευνα. Παράλληλα του αποκαλύπτει μία επικείμενη καταστροφή που αναμένεται να επιταχύνει τρομερά πολύ την κλιματική αλλαγή, και ζητάει τη βοήθειά του για να την αποτρέψει.
Το A New Beginning διαφημίζεται από τους δημιουργούς του ως «οικολογικό θρίλερ», ένας χαρακτηρισμός που του ταιριάζει απόλυτα. Το σενάριο του παιχνιδιού χαρακτηρίζεται από αγωνία και ανατροπές που θα ζήλευε και η πιο καλοδουλεμένη χολιγουντιανή παραγωγή. Το δε φινάλε του θα σας αφήσει με ανοικτό το στόμα χάρη στην ευρηματικότητά του. Ακολουθώντας την παράδοση που έχει χαράξει με τα Whispered World και Edna & Harvey, ο Michaelis δίνει ένα γλυκόπικρο, αλλά λυτρωτικό τέλος στο δημιούργημά του.
Οι βασικοί χαρακτήρες του παιχνιδιού έχουν αρκετό βάθος. Ο τρόπος που σκέπτονται και δρουν παρουσιάζει αρκετή συνέπεια, πράγμα που τους κάνει ακόμη πιο πειστικούς. Ειδικά οι δύο χαρακτήρες τους οποίους ελέγχουμε διαδοχικά, η Fay και o Bent, αντιδρούν με αρκετή αληθοφάνεια στις διάφορες ακραίες καταστάσεις που βιώνουν κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Η Fay αποπνέει τη θλίψη που αρμόζει σε έναν άνθρωπο ο οποίος προέρχεται από ένα τόσο ζοφερό κόσμο. Ο Bent χαρακτηρίζεται από την αδιαφορία και τον κυνισμό ενός ανθρώπου που έχει χάσει τα πάντα. Μαζί βρίσκουν το κουράγιο να πάνε κόντρα στην πορεία που τους έχει χαράξει η μοίρα και να οδηγηθούν στη λύτρωση.
Το A New Beginning είναι από τα ελάχιστα σύγχρονα adventures που παρουσιάζουν κλιμακούμενη δυσκολία. Το μόνο πρόσφατο παράδειγμα που μου έρχεται κατά νου είναι το Gray Matter. Οι γρίφοι του επιλύονται κατά κύριο λόγο με συνδυασμό αντικειμένων, παρότι δεν λείπουν και αυτοί που επιλύονται μέσω διαλόγου ή και οι συνδυαστικοί. Αρχικά, δεν έμεινα ιδιαίτερα ικανοποιημένος από την ποιότητά τους. Η δυσκολία τους οφείλεται καθαρά στο ότι δεν είναι πάντα σαφές το τι πρέπει να κάνουμε. Από εκεί και πέρα είναι καθαρά διαδικαστικοί, αφού συνήθως έχουμε περιορισμένο χώρο να κινηθούμε και λίγα αντικείμενα που μπορούμε να συνδυάσουμε μεταξύ τους, συνεπώς αργά ή γρήγορα θα βρούμε τη λύση, έστω κι αν δεν μπορούμε να τη φανταστούμε εκ των προτέρων. Ευτυχώς, η ποιότητα των γρίφων απογειώνεται από το τρίτο κεφάλαιο και μετά. Η ίδια παρατήρηση ισχύει και για το σενάριο του παιχνιδιού. Μέγα σφάλμα αυτό από την Deadalic, αφού μπορεί να αποτρέψει πολλούς παίκτες από το να προχωρήσουν το παιχνίδι.
Τέλος, πρέπει να αναφέρουμε και τους ειδικούς γρίφους του παιχνιδιού, οι οποίοι έχουν επίσης κλιμακούμενη δυσκολία. Ο πιο δύσκολος κατ’ εμέ είναι ο γρίφος με τα κιάλια, τον οποίο θεωρώ και τον δυσκολότερο του παιχνιδιού ανεξαρτήτως κατηγορίας. Έχω να κάνω μία σημαντική παρατήρηση για το σημείο όπου μας ζητείται να αφοπλίσουμε μία βόμβα. Στο σημείο αυτό υπάρχει σοβαρότατο bug, αφού τα νούμερα της οθόνης ενδέχεται να αποκλείουν την πιθανότητα να βρούμε λύση. Αν υποψιαστείτε κάτι τέτοιο, ξαναφορτώστε το πιο πρόσφατο save σας και θα δείτε ότι τα νούμερα έχουν αλλάξει, οπότε μπορείτε να προχωρήσετε. Ευτυχώς, στην περίπτωσή μου το bug ήταν προφανές, οπότε δεν έχασα πολύ χρόνο στο συγκεκριμένο σημείο.
Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι πολύ όμορφα και λεπτομερή. Αποδίδουν άριστα την αντίθεση ανάμεσα στον ζοφερό κόσμο του μέλλοντος και στον κόσμο όπως ήταν το 1982. Το animation των χαρακτήρων είναι ομαλό, αλλά το περπάτημά τους είναι κάπως αφύσικο. Ο σχεδιαστές φιλοτιμήθηκαν να σχεδιάσουν ξεχωριστά animations για τις ειδικές ενέργειες των χαρακτήρων, αλλά δυστυχώς αυτά αποτελούνται από πολύ λιγότερα καρέ από όσα θα έπρεπε. Όσον αφορά στο σχεδιασμό των χαρακτήρων, θα τον χαρακτήριζα αρκετά πρωτότυπο, αν και στιλιστικά ταιριάζουν περισσότερο στη δεκαετία του ’70 παρά στη δεκαετία του ’80. Το μόνο που θα άλλαζα θα ήταν η μύτη της Fay.
Η μουσική του είναι επίσης πολύ καλή και ταιριαστή με την εκάστοτε περίσταση. Δυστυχώς, σε ορισμένες από τις πιο δυνατές σκηνές λάμπει διά της απουσίας της, κάτι που βλάπτει αρκετά την κινηματογραφική αισθητική του παιχνιδιού.
Το πιο αδύνατο σημείο, όμως, του παιχνιδιού, είναι το voice acting. Αντιλαμβάνομαι ότι η Daedalic δεν είναι Rockstar για να προσλάβει τον Ρέι Λιότα, αλλά είναι πασιφανές ότι τα άτομα που χρησιμοποίησε για αυτή τη δουλειά μάλλον δεν έχουν εμπειρία από το αντικείμενο. Όσο αμελητέο κι αν ακούγεται αυτό το ελάττωμα αρχικά, η επίδρασή του στη συνολική εικόνα του παιχνιδιού είναι τρομερά αρνητική. Το δυνατό χαρτί του A New Beginning είναι η πλοκή του, η οποία μεταφέρεται στον παίκτη μέσω των διαλόγων. Αν οι διάλογοι αυτοί απαγγέλλονται χωρίς ίχνος πειστικότητας, τότε το παιχνίδι χάνει αμέσως ένα τεράστιο κομμάτι της δυναμικής του. Είναι πραγματικά κρίμα, αλλά ταυτόχρονα είναι και κάτι που δεν μας εκπλήσσει σε παραγωγές αυτού του βεληνεκούς.
Το gameplay του παιχνιδιού ακολουθεί τα πρότυπα του Whispered World. Κρατώντας πατημένο το αριστερό κουμπί του mouse πάνω από ένα hotspot εμφανίζονται έως και τέσσερις επιλογές. Μετακινούμε τον κέρσορα στην επιλογή που επιθυμούμε και τον αφήνουμε για να την επιλέξουμε. Προσωπικά βρήκα αυτή τη μέθοδο αρκετά κουραστική για τον δείκτη μου. Ελπίζω να προτιμήσει κάτι άλλο η Daedalic για τα μελλοντικά της projects. Τουλάχιστον μπορούμε να μεταφερόμαστε αυτόματα στη διπλανή οθόνη με διπλό κλικ στην έξοδο, ενώ πατώντας το space βλέπουμε όλα τα hotspots της οθόνης. Ειδικά αυτό το τελευταίο είναι πολύ χρήσιμο, αφού ορισμένα αντικείμενα δεν ξεχωρίζουν καθόλου από το background.
Παρά τα όποια ελαττώματά του, το A New Beginning με άφησε αρκετά ικανοποιημένο. Σε αυτό συνέβαλλε και η τεράστια διάρκειά του, η οποία αποτελεί άλλο ένα κοινό χαρακτηριστικό των παιχνιδιών της Daedalic. Επιπλέον, θα πρέπει να δώσω τα εύσημα στον Jan Müller-Michaelis γιατί εισήγαγε για πρώτη φορά στα adventures έννοιες και παρουσίασε καταστάσεις που γενικά θεωρούνται ταμπού. Για ευνόητους λόγους δεν μπορώ να επεκταθώ στο συγκεκριμένο θέμα, αλλά όσοι παίξετε το παιχνίδι να περιμένετε κι άλλες εκπλήξεις, πέρα από τις σεναριακές ανατροπές. Αν τα τεχνικά στοιχεία του παιχνιδιού ήταν κάπως πιο ραφιναρισμένα, θα μιλούσαμε σίγουρα για αριστούργημα. Και πάλι όμως, το A New Beginning εξακολουθεί να είναι ένα πολύ καλό adventure που θα ικανοποιήσει σίγουρα τους φίλους του είδους.
