Είδος: Adventure
Εταιρεία Ανάπτυξης: Pendulo Studios
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: Απρίλιος 2011
Πλατφόρμα: PC
Το The Next Big Thing είναι το νέο point ‘n click adventure της ισπανικής Pendulo Studios, της εταιρείας που μας χάρισε την εξαιρετική τριλογία Runaway. Προσωπικά είχα λατρέψει και τα τρία Runaway και περίμενα με ανυπομονησία την επόμενη δουλειά της Pendulo. Ας δούμε αν το Next Big Thing είναι αντάξιο των προσδοκιών μου.
Παρά την πληθώρα στοιχείων σουρεαλισμού και επιστημονικής φαντασίας, τα Runaway εξελίσσονταν στον πραγματικό κόσμο. Δεν ισχύει το ίδιο και για το Next Big Thing, το οποίο εξελίσσεται σε ένα τελείως αλλόκοτο εναλλακτικό σύμπαν. Στον κόσμο του παιχνιδιού τα κινηματογραφικά τέρατα που έγιναν διάσημα από τις ταινίες της Hammer τη δεκαετία του ’50 υπάρχουν στην πραγματικότητα και απλά υποδύονται τους εαυτούς τους στον κινηματογράφο. Το ίδιο ισχύει και για τις εξωφρενικές μηχανές και ρομπότ που οραματίζονταν τότε οι σεναριογράφοι της επιστημονικής φαντασίας, τα οποία έχουν τεθεί στη υπηρεσία της ανθρωπότητας.
Οι βασικοί πρωταγωνιστές του παιχνιδιού είναι δύο. Η Liz είναι δημοσιογράφος της εφημερίδας The Quill για την οποία έχει αναλάβει το «κοσμικό» ρεπορτάζ. Είναι νέα, όμορφη, δυναμική, έξυπνη, αλλά και αντιφατικά αφελής και «περίεργη» στα όρια της παράνοιας. Ο Dan εργάζεται για την ίδια εφημερίδα ως αθλητικογράφος. Είναι ο στερεοτυπικός άνδρας της δεκαετίας του ’50. Εκατό τοις εκατό αρσενικό, ειλικρινής μέχρι αγένειας, ακαλλιέργητος, ξεροκέφαλος και με πλήρη άγνοια των καλών τρόπων. Ο ασυμβίβαστος χαρακτήρας του τον έχει φέρει στη δυσμένεια του αρχισυντάκτη της εφημερίδας, ο οποίος του επιφυλάσσει τη χειρότερη δυνατή τιμωρία. Τον στέλνει να καλύψει μαζί με τη Liz το πάρτι του William Fitzrandolph, του ιδιοκτήτη της ΜΚΟ Pictures, της μεγαλύτερης κινηματογραφικής εταιρείας που ειδικεύεται σε ταινίες τρόμου. Ο ίδιος ο Fitzrandolph είναι «τέρας» αφού η μητέρα του ήταν η γυναίκα – κροκόδειλος! Για αυτό και προσπαθεί να βοηθήσει όλα τα τέρατα δίνοντάς τους ρόλους στις ταινίες του. Η περιπέτεια ξεκινάει όταν η Liz βλέπει ένα διάσημο τέρας, τον Big Albert να μπαίνει κρυφά από ένα παράθυρο στο γραφείο του Fitzrandolph. Η απόφασή της να διερευνήσει αυτή την υπόθεση θα οδηγήσει αυτή και τον Dan στην αποκάλυψη μίας τεράστιας συνωμοσίας και θα αλλάξει τη ζωή τους για πάντα.
Το setting του The Next Big Thing είναι το πιο αλλόκοτο και πρωτότυπο που έχω δει ποτέ σε παιχνίδι του είδους. Το σενάριο παραπέμπει σίγουρα σε φιλμ νουάρ, αλλά όπως και στα Runaway υπερισχύει ο κωμικός χαρακτήρας του παιχνιδιού. Γενικά, σε συνδυασμό με τα υπέροχα γραφικά, μπορώ να πω ότι ο κόσμος του με γοήτευσε σε μεγάλο βαθμό. Οι δύο βασικοί χαρακτήρες του παιχνιδιού είναι κάπως άνισοι. Η μεν Liz είναι αστεία, πρωτότυπη, ενδιαφέρουσα και γοητευτική. Ο δε Dan παραείναι στερεοτυπικός και αδιάφορος, χωρίς βέβαια αυτό να τον κάνει και αντιπαθητικό. Οι δευτερεύοντες χαρακτήρες έχουν αρκετά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που τους προσδίδουν «βαρύτητα» και βάθος. Ως αποτέλεσμα αυτού, ορισμένοι διάλογοι είναι πραγματικά απολαυστικοί. Παραδόξως, το The Next Big Thing έχει το αντίστροφο πρόβλημα από τα περισσότερα παιχνίδια του είδους. Έχει ενδιαφέρουσα πλοκή, αλλά το γενικό concept προσωπικά το βρήκα μάλλον αδιάφορο. Συνήθως συμβαίνει το αντίθετο, δηλαδή να υπάρχει ενδιαφέρουσα κεντρική ιδέα, αλλά αναιμική και αδιάφορη πλοκή. Είναι κρίμα που η Pendulo πέτυχε το δύσκολο και απέτυχε στο εύκολο. Μάλλον δυσκολεύτηκαν και οι ίδιοι να διαχειριστούν τον αλλόκοτο κόσμο που δημιούργησαν!
Στον τεχνικό τομέα, το παιχνίδι παίρνει σχεδόν άριστα. Οι χαρακτήρες είναι άψογα σχεδιασμένοι και απόλυτα ταιριαστοί με τις προσωπικότητές τους. Τα δε backgrounds συγκαταλέγονται σίγουρα μέσα στα καλύτερα που έχουν σχεδιαστεί ποτέ για adventure. Γενικά, τα γραφικά του παιχνιδιού ενισχύουν απίστευτα πολύ την αληθοφάνεια του κόσμου του. Σε αυτό βοηθάει και η ψευδο3D προοπτική (προσοχή, όχι 2.5D!) χάρη στην οποία η αλληλεπίδραση χαρακτήρων-περιβάλλοντος φαντάζει πολύ φυσική. Ένα από τα selling points του παιχνιδιού είναι ότι τα cut scenes του φτάνουν σε επίπεδο σύγχρονης ταινίας animation. Δεν μπορώ να επιβεβαιώσω αυτό τον ισχυρισμό, σίγουρα όμως είναι πολύ εντυπωσιακά. Η συχνότητά τους σε συνδυασμό με τα ξεχωριστά animations που έχουν σχεδιαστεί για κάθε δράση των χαρακτήρων δίνουν στο παιχνίδι μία κινηματογραφική αισθητική που προσωπικά συναντώ για πρώτη φορά σε adventure. Το μόνο πρόβλημα που εντόπισα είναι το κάπως «σπαστό» animation των χαρακτήρων όταν περπατάνε καθώς και το επίσης σπαστό scrolling της οθόνης. Σε εξίσου υψηλά επίπεδα κινείται και ο ηχητικός τομέας του παιχνιδιού. Η μουσική ενισχύει την κωμική διάθεση του παιχνιδιού, ενώ οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές, ειδικά αυτή της ηθοποιού που υποδύεται τη Liz.
Στην αρχή του παιχνιδιού καλούμαστε να επιλέξουμε μεταξύ τριών επιπέδων δυσκολίας. Στο πιο εύκολο μάς δίνεται η δυνατότητα να βλέπουμε όλα τα hotspots της οθόνης ανά πάσα στιγμή, καθώς και να ζητάμε hints όποτε κολλήσουμε. Στο μεσαίο υπάρχει και πάλι η λειτουργία εμφάνισης των hotspots, αλλά όχι και τα hints. Στο πιο δύσκολο δεν υπάρχει καμία από αυτές τις δύο βοήθειες. Προσωπικά επέλεξα το μεσαίο επίπεδο, αφού όπως έχω αναφέρει πολλές φορές στο παρελθόν κατ’ εμέ το pixel hunting δεν έχει καμία θέση στα adventures. Η πρόκληση των adventures πρέπει να αφορά καθαρά στους γρίφους, όχι στο να κουνάμε σαν χαζοί τον κέρσορα γύρω γύρω στην οθόνη για να βρούμε αντικείμενα ή σημεία ενδιαφέροντος. Για αυτό υπάρχουν τα hidden object games.
Οι γρίφοι του παιχνιδιού είναι χαμηλού έως μέσου επιπέδου δυσκολίας. Προσωπικά κόλλησα μόνο σε έναν γρίφο και αυτό γιατί τελικά η λύση του ήταν πιο εύκολη από ό,τι φανταζόμουν! Όσον αφορά στο περιεχόμενό τους, από όλα έχει ο μπαξές. Αλληλεπίδραση αντικειμένων, χαρακτήρων και συνδυαστικοί, χωρίς όμως να είναι σε καμία περίπτωση τόσο εμπνευσμένοι όσο του πρόσφατου Edna and Harvey. Το σύστημα των checkpoints βοηθάει ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Συγκεκριμένα, οι εκάστοτε στόχοι μας σε κάθε κεφάλαιο του παιχνιδιού καταγράφονται σε μία ειδική οθόνη με αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικά δύσκολο να παραστρατήσουμε από τη σωστή οδό. Αυτό είναι ιδιαίτερα χρήσιμο αφού όσο αλλόκοτος είναι ο κόσμος του παιχνιδιού άλλο τόσο αλλόκοτος είναι και ο τρόπος σκέψης των χαρακτήρων. Συνεπώς σε ορισμένες περιπτώσεις θα ήταν αρκετά δύσκολο να φανταστούμε από μόνοι μας το επόμενο βήμα που πρέπει να κάνουμε. Η ευκολία των γρίφων σε συνδυασμό με το σύστημα των checkpoints μικραίνουν ακόμη περισσότερο την ήδη μικρή διάρκεια του παιχνιδιού. Προσωπικά το έπιασα το πρωί της Κυριακής και το τελείωσα αργά το απόγευμα της ίδιας ημέρας, κάνοντας μάλιστα αρκετά διαλείμματα! Ειλικρινά, δεν θυμάμαι να έχω παίξει ξανά άλλο adventure με τόση μικρή διάρκεια. Την υπολογίζω ανάμεσα στις έξι με οκτώ ώρες το πολύ (για κάποιον άπειρο παίκτη που θα παίξει το παιχνίδι χωρίς hints).
To The Next Big Thing είναι ένα τυπικό adventure με έναν πολύ πρωτότυπο κόσμο, μία πολύ ενδιαφέρουσα πρωταγωνίστρια και έναν αρτιότατο τεχνικό τομέα. Η ευκολία του, όμως, σε συνδυασμό με τη μικρή του διάρκεια του στερούν τη θέση που θα μπορούσε να αποκτήσει στο πάνθεον των adventures. Η Pendulo διέπρεψε στα δύσκολα, αλλά μας τα χάλασε στα εύκολα. Λυπάμαι ειλικρινά που δεν μπορώ να το προτείνω σε όλους γιατί πραγματικά πέρασα πολύ ευχάριστα μαζί του, αλλά προσωπικά δεν ξέρω αν θα έδινα 20 ευρώ για έξι ώρες gameplay. Την επόμενη φορά, Pendulo…
