Syberia 3

Syberia 3 Review [English]

Είδος: Adventure
Εταιρεία Ανάπτυξης: Microids
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: Απρίλιος 2017
Πλατφόρμα: PC (επίσης σε PS4, ΧΒΟΧ ΟΝΕ και Nintentdo Switch)

Το Syberia 3 είναι η πολυαναμενόμενη συνέχεια της γνωστής διλογίας adventures τα οποία κυκλοφόρησαν το 2002 και το 2004 αντίστοιχα, εντυπωσιάζοντας φίλους και μη του είδους. Το ότι το τρίτο μέρος της σειράς κυκλοφόρησε 13 ολόκληρα χρόνια μετά από την κυκλοφορία του δεύτερου είναι ενδεικτικό της ποιότητας και της αντοχής στον χρόνο των πρώτων δύο παιχνιδιών.

Η επιτυχία του Syberia οφείλεται εν πολλοίς σε έναν άνθρωπο, στον Βέλγο σχεδιαστή κόμικς Μπενουά Σοκάλ, από την πέννα του οποίου ξεπήδησε ένας τρομερά ευφάνταστος και ονειρικός κόσμος. Ο ίδιος καλλιτέχνης επιστρέφει στον κόσμο που δημιούργησε για να μας χαρίσει άλλη μία σουρεαλιστική περιπέτεια της Kate Walker. Τα τόσα χρόνια αναμονής σε συνδυασμό με την ποιότητα των πρώτων δύο Syberia τα οποία πλέον θεωρούνται κλασικά έχουν σίγουρα ανεβάσει πολύ ψηλά τον πήχη που κλήθηκε να υπερπηδήσει ο συμπαθής εκ Βρυξελλών δημιουργός.

Ο κόσμος του Syberia δεν μπορεί να τοποθετηθεί επακριβώς ούτε χρονικά, ούτε χωρικά. Κάποια στοιχεία του, με πρώτο και καλύτερο την ύπαρξη κινητών τηλεφώνων, υποδεικνύουν ότι χρονικά τοποθετείται στο σήμερα. Κατά τα άλλα, όμως, καθίσταται σαφές ότι πρόκειται για ένα εναλλακτικό σύμπαν γεμάτο αναχρονισμούς και σουρεαλιστικά στοιχεία.

Στην εισαγωγή του παιχνιδιού βλέπουμε την Kate Walker λιπόθυμη και ετοιμοθάνατη σε μία παγωμένη ερημιά. Ευτυχώς για εκείνη, ένα καραβάνι της νομαδικής φυλής των Youkol την εντοπίζει και τη διασώζει. Οι προσπάθειες, όμως, της σαμάνου τους να τη γιατρέψει δεν αποδίδουν, οπότε τρεις μήνες μετά την αφήνουν στην κλινική της πόλης του Valsembor. Όταν συνέρχεται, η Kate ανακαλύπτει ότι το καθεστώς της χώρας στην οποία βρίσκεται προσπαθεί να εμποδίσει την αποδημία των Youkol πάση θυσία και αποφασίζει να τους βοηθήσει να φτάσουν στον προορισμό τους. Η απόφασή της αυτή θα τη φέρει αντιμέτωπη με μυριάδες κινδύνους, ενώ στην πορεία θα γνωρίσει δεκάδες ενδιαφέροντες χαρακτήρες, θα χάσει νέους φίλους, αλλά και θα ξαναβρεί αγαπημένα πρόσωπα.

Στο Syberia 3, τη θέση των μαμούθ ως συμβιωτικά ζώα των Youkol παίρνει ένα φανταστικό ζώο, οι λεγόμενες «χιονοστρουθοκάμηλοι». Εξ αρχής λοιπόν, αποσαφηνίζεται ότι το σκηνικό του παιχνιδιού είναι καθαρά σουρεαλιστικό. Αυτό που μου άρεσε πολύ όσον αφορά στο σενάριο και στην ατμόσφαιρα είναι η δυναμική επιστροφή στην καφκική ατμόσφαιρα που διέπνεε το πρώτο παιχνίδι της σειράς. Εν ολίγοις ο κόσμος του παιχνιδιού θυμίζει ένα περίεργο όνειρο, με τα κίνητρα και τις αποφάσεις των διαφόρων χαρακτήρων – συμπεριλαμβανομένης της Kate – να φαντάζουν εξίσου περίεργα ή και παράλογα. Όπως όμως στα όνειρα πολλές φορές δεχόμαστε έτσι απλά εξωπραγματικές καταστάσεις, έτσι και στο Syberia ο παραλογισμός τόσο του κόσμου του όσο και των χαρακτήρων που κινούνται μέσα σε αυτόν δεν μας ξενίζει.

Η ιστορία του παιχνιδιού χωρίζεται σε πέντε κεφάλαια. Κάθε ένα εξ αυτών διαδραματίζεται σε εντελώς διαφορετική περιοχή, με μια μίνι κορύφωση στο τέλος του κάθε κεφαλαίου. Το γεγονός ότι οι περιοχές είναι εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους προσδίδει την απαραίτητη ποικιλία στο παιχνίδι, διατηρώντας την αφηγηματική του ένταση σε υψηλά επίπεδα και ανανεώνοντας το ενδιαφέρον του παίκτη. Το δραματικό φινάλε του παιχνιδιού προσωπικά με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο, παρότι αφήνει πολλά μέτωπα ανοικτά.

Στα δύο πρώτα παιχνίδια της σειράς είχαμε τρισδιάστατα μοντέλα και δυσδιάστατα περιβάλλοντα. Για το Syberia 3, η Microids τόλμησε να μεταπηδήσει εξολοκλήρου στις τρεις διαστάσεις. Ως συνέπεια αυτού, το gameplay ακολουθεί τα πρότυπα παιχνιδιών όπως τα Dreamfall και Broken Sword 3. Το πρόβλημα αυτής της απεικόνισης, όσον αφορά στα adventures, είναι ότι τείνει να αποπροσανατολίζει τον παίκτη, πράγμα που μπορεί να κάνει ορισμένους γρίφους αλληλεπίδρασης αντικειμένων που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν συνηθισμένοι, αδικαιολόγητα δύσκολους και τρομερά εκνευριστικούς.

Σε γενικές γραμμές, και πάντα σύμφωνα με την εμπειρία μου, οι σχεδιαστές των adventures δυσκολεύονται πολύ να διαχειριστούν τις τρεις διαστάσεις. Π.χ. στο Dreamfall η Funcom επέλεξε απλά να παραλείψει εξολοκλήρου τους γρίφους, με το παιχνίδι να αποτελεί ουσιαστικά μία διαδραστική ιστορία. Οι περισσότεροι επιλέγουν την εύκολη και τεμπέλικη λύση των λεγόμενων «λογικών» γρίφων που εισήγαγε το Myst, οι οποίοι όμως δεν συνδέονται καθόλου με την πλοκή. Είναι σαν εκεί που παίζεις, το παιχνίδι ξαφνικά να σταματάει και να σε βάζει να λύσεις ένα Sudoku ώστε να μπορέσεις να συνεχίσεις, φυσικά χωρίς καμία επίδραση ή συνέπεια στην ίδια την ιστορία.

Στο Syberia 3 οι σχεδιαστές του επέλεξαν επίσης να βασιστούν στους γρίφους τύπου Myst προκειμένου να προκαλέσουν την αναλυτική ικανότητα του παίκτη. Με τη σημαντική, όμως, διαφορά ότι στο τελευταίο αυτό δημιούργημα της Microids έγινε μία αξιέπαινη και κατά την ταπεινή μου γνώμη επιτυχημένη προσπάθεια να περιπλεχθούν αυτοί τόσο με την πλοκή, όσο και με πιο κλασικούς γρίφους αλληλεπίδρασης αντικειμένων και χαρακτήρων. Ως συνέπεια αυτού, πέραν του ότι οι γρίφοι του Syberia 3 είναι πιο συνδυαστικοί και εμπνευσμένοι από ό,τι μας έχουν συνηθίσει τα παιχνίδια του είδους, ενσωματώνονται πιο φυσιολογικά στο σύνολο χαρίζοντάς μας μία πιο σφιχτοδεμένη και απρόσκοπτη εμπειρία.

Παρόλα αυτά, πρέπει να τονίσω ότι γενικά δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα να τερματίσω το παιχνίδι. Οι Mystoειδείς γρίφοι που κυριαρχούν μού φάνηκαν σχετικά απλοί και λογικοί, ενώ οι γρίφοι αλληλεπίδρασης αντικειμένων είναι στη συντριπτική πλειοψηφία τους διαδικαστικοί. Ακόμη κι αν κολλήσετε κάπου, θα σας βοηθήσουν σίγουρα είτε οι συνομιλίες σας με άλλους χαρακτήρες, είτε κάποια έγγραφα που θα βρίσκετε διάσπαρτα στην περιοχή. Προσωπικά κόλλησα στα μόνα τρία σημεία που τα απαιτούμενα αντικείμενα δεν είναι ακριβώς δίπλα στο σημείο που εστιάζεται ο γρίφος. Αυτό φυσικά αποδεικνύει ότι αν οι σχεδιαστές αγνοούσαν το πόσο αλλάζει τα δεδομένα ένα πλήρως τρισδιάστατο περιβάλλον και επέμεναν στη συνήθη λογική «φάε όλον τον κόσμο για να βρεις το αντικείμενο και πού να το χρησιμοποιήσεις», τότε μόνο απόγνωση και εκνευρισμό θα προκαλούσαν στον παίκτη.

Ο εικαστικός τομέας των δύο πρώτων παιχνιδιών έπαιξε τρομερά σημαντικό ρόλο στην καθιέρωσή τους στο πάνθεον των adventures. Το Syberia 3 συνεχίζει επάξια αυτή την παράδοση, τοποθετώντας μας σε έναν πανέμορφο και τρομερά ατμοσφαιρικό κόσμο. Ομολογώ ότι όταν πρωτοείδα πως η εγκατάστασή του καταλαμβάνει σχεδόν 40GB στον σκληρό δίσκο απόρησα, αλλά έχοντας πια τερματίσει το παιχνίδι μού φαίνεται απολύτως λογικό. Τα πολυάριθμα περιβάλλοντα του Syberia 3 έχουν σχεδιαστεί με τρομερή λεπτομέρεια, ζωντανεύοντας τον κόσμο του με τρόπο που προσωπικά δεν έχω ξαναδεί σε adventure.

Οι δε χαρακτήρες είναι σχεδιασμένοι με τρομερή λεπτομέρεια και πρωτοτυπία, ενώ τα πρόσωπά τους ταιριάζουν απόλυτα με τις προσωπικότητές τους. Ειδικά το μοντέλο της Kate είναι πανέμορφο, με τις εκφράσεις του προσώπου της να είναι πιο ρεαλιστικές από ό,τι έχω δει ποτέ σε adventure, συμπεριλαμβανομένων των παιχνιδιών της σειράς Book of Unwritten Tales της γερμανικής King Art. Εκπληκτική δουλειά έχει γίνει και στο motion capturing, με τους χαρακτήρες να διαθέτουν πολυάριθμα, ρεαλιστικά animations, τα οποία ταιριάζουν γάντι στην εκάστοτε περίσταση.

Δυστυχώς, τα θετικά τελειώνουν εδώ. Η απόδοση του παιχνιδιού μόνο ως ανισόρροπη μπορεί να χαρακτηριστεί, αφού τα γραφικά του – από τεχνικής άποψης – δεν δικαιολογούν για κανέναν λόγο τα κολλήματα που τρώει αυτό. Το τελικό αποτέλεσμα μοιάζει με χαμηλό frame rate, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα περίεργο stuttering το οποίο άλλες φορές επηρεάζει την κίνηση της Kate, άλλες φορές την κίνηση της κάμερας, κι άλλες φορές και τα δύο. Μιας και ανέφερα την κάμερα, ορισμένες φορές η θέση και η κίνηση αυτής μπορεί να είναι τρομερά αποπροσανατολιστική. Δεδομένου ότι οι περιοχές που καλούμαστε να εξερευνήσουμε από το Valsembor και μετά είναι αρκετά μεγάλες και δαιδαλώδεις, το γεγονός αυτό μπορεί να αποθαρρύνει τρομερά τους πιο ανυπόμονους εξ υμών. Εμείς οι πάλιουρες όμως είμαστε συνηθισμένοι στη διαδικασία της εξοικείωσης με το περιβάλλον που χαρακτηρίζει τα περισσότερα adventures.

Από τη στιγμή που ξεκίνησα να παίζω το παιχνίδι έχουν ήδη βγει δύο patches και ελπίζω σύντομα να καταφέρει να λύσει τα προβλήματα η Microids. Προσωπικά το παιχνίδι με ρούφηξε τόσο πολύ στον κόσμο του που τα όποια τεχνικά προβλήματα ή σχεδιαστικές αστοχίες σταμάτησαν να με ενοχλούν από ένα σημείο και μετά, αλλά δεν ξέρω αν αυτό θα ισχύσει για όλους. Πάντως εγώ το κατατάσσω στην ίδια κατηγορία σπάνιων περιπτώσεων όπως το Life is Strange ή την πρόσφατη αναβίωση του King’s Quest, όπου η εικαστική άποψη είναι τόσο καλή που υπερκαλύπτει την «τεχνολογική ένδεια» του παιχνιδιού.

Αφού είπαμε τα της εικόνας, ας μιλήσουμε και για τον ήχο. Για να βγάλουμε τα εύκολα από τη μέση, η μουσική που συνέθεσε ο πολύπειρος Ινόν Ζουρ για το παιχνίδι είναι απλά εξαιρετική και συνοδεύει άψογα τη δράση του. Ανάλογη είναι και η ποιότητα των ηχητικών εφέ που βάζουν κι αυτά το λιθαράκι τους ώστε να είναι όσο πιο ρεαλιστικό γίνεται το τελικό αποτέλεσμα. Δυστυχώς, δεν μπορώ να ψάλω αντίστοιχους διθυράμβους και για την ηθοποιία. Αυτή γενικά κινείται σε μέτρια επίπεδα, με λίγες μόνο ερμηνείες να ξεχωρίζουν πραγματικά, όπως αυτή του καπετάν Obo. Ορισμένοι ηθοποιοί έχουν ανακυκλωθεί υπερβολικά πολύ, ενώ το χειρότερο από όλα είναι ότι ορισμένες φωνές απλά δεν ταιριάζουν καθόλου με τα μοντέλα των χαρακτήρων που υποδύονται.

Ομολογώ ότι όταν πρωτοέμαθα πως η Microids σχεδίαζε το τρίτο μέρος του Syberia, έβγαλα από την ντουλάπα το πιο μικρό μου καλάθι. Ξεκινώντας το παιχνίδι, τόσο τα τεχνικά προβλήματα όσο και η δυσκολία μου να εξοικειωθώ με τον κονσολάδικο χειρισμό του με έκαναν να πιστέψω ότι καλά έκανα κι είχα τόσο χαμηλές προσδοκίες. Ειδικά εκεί που ψάχνεις στα συρτάρια θυμήθηκα τον εσκεμμένα τραγικό χειρισμό του Surgeon Simulator. Με τον καιρό όμως το Syberia 3 κατάφερε να με κερδίσει και να μου χαρίσει μία συναρπαστική και συγκινητική εμπειρία, αντάξια των «προγόνων» του. Οι 16 ώρες που έγραψε το κοντέρ μέχρι να το τερματίσω αποτελούν σίγουρα ρεκόρ για σύγχρονο adventure.

Δυστυχώς, το Syberia 3 δεν αποτελεί τον ΑΑΑ τίτλο που από άποψη αξιών παραγωγής μπορεί να ανταγωνιστεί στα ίσια τα blockbusters της βιομηχανίας, αλλά σίγουρα αποτελεί ένα πολύ φιλότιμο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, ενώ αν απολαύσει την επιτυχία που του αξίζει είμαι σίγουρος ότι θα δούμε ακόμη πιο όμορφα πράγματα στο μέλλον από την Microids και τον Σοκάλ. Άλλωστε το τέλος του παιχνιδιού αφήνει τουλάχιστον δύο πολύ σημαντικές εκκρεμότητες. Το Syberia 3 καλύπτει κι αυτούς που θα ήθελαν να ζήσουν μία διαδραστική ιστορία, αφού το παιχνίδι παρέχει και αυτή την επιλογή στον πιο casual παίκτη. Αν δε είστε αντβεντσουράδες όπως εγώ, τότε απλά αποκτήστε το χθες!