Είδος: Adventure
Εταιρεία Ανάπτυξης: Daedalic Entertainment
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: Ιούνιος 2008
Πλατφόρμα: PC
Να που όπως τα έφερε η τύχη γιορτάζω τον ένα χρόνο μου στο byteme με ένα review παιχνιδιού της Daedalic Entertainment, της εταιρείας που έφτιαξε το Whispered World για το οποίο είχα γράψει το πρώτο μου review για το site. Το Edna and Harvey: The Breakout, λοιπόν, είναι το νέο πόνημα της γερμανικής εταιρείας. Πρόκειται για κλασικό point & click adventure game, βγαλμένο κατευθείαν από τις αρχές της δεκαετίας του ’90. Είχα αναφέρει στο review του Kaptain Brawe ότι δεν είχα ξαναδεί πιο πιστή απομίμηση των adventures της «χρυσής εποχής», αλλά ακόμη και αυτό ωχριά μπροστά στο Edna and Harvey. Ειλικρινά, αν μου έλεγε κάποιος ότι επρόκειτο για κάποιο χαμένο project της LucasArts από το 1993 που κυκλοφόρησε αυτούσιο, χωρίς την παραμικρή προσθήκη το 2011, θα τον πίστευα ασυζητητί. Παίζοντας το παιχνίδι είχα απανωτά déjà vu από το Day of the Tentacle! Ας δούμε, όμως, αν είναι αντάξιο των θρυλικών adventures εκείνης της εποχής.
Πρωταγωνίστρια του παιχνιδιού είναι η Edna η οποία είναι τρόφιμος ψυχιατρικής κλινικής. Η ίδια έχει ελάχιστες αναμνήσεις από το παρελθόν της, αλλά είναι βέβαιη ότι κρατείται άδικα. Οι επίμονες προσπάθειες του διευθυντή της κλινικής, Dr. Marcel, να σβήσει τη μνήμη της, δείχνουν ότι εμπλέκεται ο ίδιος στο σχέδιο της εξολόθρευσής της. Από την αρχή του παιχνιδιού μαθαίνει ότι ο πατέρας της είχε κατηγορηθεί και εκτελεστεί για τη δολοφονία ενός μικρού αγοριού. Αρνείται να το πιστέψει και όντας βέβαιη ότι όλα αυτά αποτελούν σκευωρία του σατανικού Dr. Marcel αποφασίζει να αποδράσει από το ίδρυμα και να επιστρέψει στο σπίτι της, ελπίζοντας εκεί να ανακτήσει τη μνήμη της και να μάθει την αλήθεια. Σύντροφός της σε αυτή της την προσπάθεια είναι το λούτρινο λαγουδάκι της, ο Harvey, ο οποίος ουσιαστικά αποτελεί ένα κομμάτι του εαυτού της που έχει αποσχιστεί από την προσωπικότητά της. Εμείς καλούμαστε να βοηθήσουμε την Edna να ξεπεράσει τα εκατοντάδες εμπόδια που στέκονται ανάμεσα σε αυτή και στην αλήθεια. Μία αλήθεια που η Edna πιστεύει ότι θα φέρει και τη λύτρωση…
Αν έπρεπε να δώσω έναν «κινηματογραφικό» ορισμό στο σενάριο του παιχνιδιού, θα το αποκαλούσα «μαύρη κωμωδία». Το setting του παιχνιδιού (ψυχιατρείο) προσφέρεται για άπειρες ξεκαρδιστικές καταστάσεις, αλλά η υποβόσκουσα τραγικότητα της κατάστασης των τροφίμων γίνεται επίσης αισθητή. Σε συνδυασμό με τον απόλυτα ταιριαστό εικαστικό τομέα του παιχνιδιού (δηλαδή τα γραφικά), το Edna and Harvey μού προκαλούσε ένα πολύ περίεργο συναίσθημα ευθυμίας και κατάθλιψης ταυτόχρονα όσο το έπαιζα, με την ατμόσφαιρα να «σκοτεινιάζει» όλο και πιο πολύ όσο πλησίαζα προς το τέλος. Πραγματικά μοναδική δουλειά σε αυτόν τον τομέα από τους σχεδιαστές.
Η πλοκή του σεναρίου δεν συνδέεται πολύ στενά με το γενικό concept του. Δίνεται περισσότερη έμφαση στην προσπάθεια της Edna να αποδράσει από το ψυχιατρείο και να φτάσει στο σπίτι της, παρά στον τελικό σκοπό ο οποίος είναι να μάθει την αλήθεια σχετικά με τον πατέρα της. Οι σχεδιαστές περίμεναν μέχρι το τέλος για να ξετυλίξουν το κουβάρι του παρελθόντος της Edna. Προσωπικά αυτό δεν με ενόχλησε καθόλου, αφού οι εξαιρετικά πνευματώδεις διάλογοι του παιχνιδιού και οι εξωφρενικά «πολύχρωμοι» χαρακτήρες του κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον μου μέχρι τέλους. Ενδεικτικά αναφέρω ότι την ημέρα που τελείωσα το Edna and Harvey, συμπλήρωσα οκτώ ώρες παιχνιδιού (σχεδόν) σερί! Τόσο συναρπαστικός είναι ο κόσμος του. Ειδικά οι αντιδράσεις της Edna στις ενέργειές μας, αλλά και η αλληλεπίδρασή της με τον Harvey με έκαναν να πιστέψω ότι και οι ίδιοι οι σχεδιαστές του παιχνιδιού δεν πρέπει να έχουν και πολύ σώας τας φρένας! Τέλος, πέραν των βασικών στοιχείων του σεναρίου, το παιχνίδι είναι διανθισμένο με δεκάδες πανέξυπνα σατυρικά σχόλια για τα adventures, καθώς και με πολλές αναφορές στα παιχνίδια της LucasArts τα οποία ενέπνευσαν τους δημιουργούς του. Προσωπικά, βρήκα το χιούμορ του ευφυέστατο και θεωρώ ότι σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνάει ακόμη και το χιούμορ των παιχνιδιών στα οποία βασίστηκε.
Όπως ανέφερα ήδη, τα γραφικά του παιχνιδιού (εικαστικά) είναι απόλυτα ταιριαστά με το θέμα του. Προσωπικά βρήκα τον σχεδιασμό των χαρακτήρων πανέμορφο. Τα backgrounds είναι ζωηρά και λεπτομερέστατα και ενισχύουν κατά πολύ τη μοναδική προσωπικότητα του κόσμου του παιχνιδιού. Το «φιλμ νουάρ» soundtrack είναι επίσης κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του παιχνιδιού. Οι δε ερμηνείες των ηθοποιών που υποδύθηκαν τους χαρακτήρες είναι απλά άψογες, από την ηθοποιό που υποδύεται την Edna (ερμηνεία για Όσκαρ) μέχρι τον τελευταίο «κομπάρσο». Δυστυχώς, όμως, ενώ το παιχνίδι ακολουθεί με επιτυχία τα στάνταρντς των adventures της «χρυσής εποχής» όσον αφορά στο σενάριο, στην ατμόσφαιρα και στους γρίφους (στους οποίους θα αναφερθούμε αργότερα), κάνει το ίδιο και στον τεχνικό τομέα! Συγκεκριμένα η ανάλυση του παιχνιδιού είναι «κλειδωμένη» στα 600 Χ 800 pixels (ω, ναι, ούτε καν 1024 Χ 768). Το δε animation των χαρακτήρων είναι ολοφάνερα ελλιπές (κάτι που σατιρίζεται από το ίδιο το παιχνίδι σε ένα σημείο!). Το περίεργο είναι ότι όλα αυτά δεν με πείραξαν στο ελάχιστο! Η καθαρά 2D προοπτική του σε συνδυασμό με όλα τα θετικά στοιχεία που προανέφερα βοηθάει ώστε το παιχνίδι να εξακολουθεί να φαίνεται πανέμορφο, ακόμη και σε αυτή την ανάλυση. Προφανώς δεν μπορώ να δώσω πλήρη άφεση στο παιχνίδι για αυτές του τις ελλείψεις, αλλά σίγουρα δεν με ενόχλησαν όσο θα με ενοχλούσαν σε ένα από αυτά τα 2.5D εκτρώματα που έχουμε συνηθίσει.
Αυτό όμως που με ενόχλησε ιδιαίτερα και με κούρασε αφάνταστα ενώ έπαιζα το παιχνίδι, είναι το gameplay. Δυστυχώς οι σχεδιαστές είχαν την έμπνευση να επαναφέρουν το πάνελ ρημάτων (look at, pick up, talk to, use) καθώς και το inventory στη βάση της οθόνης. Μιλάμε για ένα απαρχαιωμένο και αδόκιμο feature που τα adventures είχαν αρχίσει να ξεφορτώνονται από το 1992 κιόλας! Απορώ ειλικρινά τι ώθησε τους σχεδιαστές να χρησιμοποιήσουν ένα τόσο δύσχρηστο και εκνευριστικό σύστημα, ειδικά αφού τα ρήματα, όπως θα διαβάσατε, είναι τόσο λίγα που εύκολα θα μπορούσαν να ενσωματωθούν στον κέρσορα. Είναι πραγματικά κρίμα αφού έτσι υπεισέρχεται στο παιχνίδι ένας παράγοντας εκνευρισμού χωρίς κανένα λόγο. Τουλάχιστον υπάρχει show hotspots κουμπί. Τέλος, άλλο ένα πρόβλημα είναι ότι το παιχνίδι διαθέτει μόλις εννέα slots για να σώσουμε την πρόοδό μας στα οποία μάλιστα δεν αναγράφεται κανένα στοιχείο, όπως η ημερομηνία και η ώρα αποθήκευσης! Εμφανίζεται μόνο ένα screenshot της οθόνης που βρισκόμασταν όταν σώσαμε το παιχνίδι. Δεδομένου ότι κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού θα κληθούμε να επισκεφτούμε πάμπολλες φορές τις ίδιες περιοχές, αυτό μπορεί να προκαλέσει αρκετή σύγχυση. Αυτά, λοιπόν, είναι τα δύο αρνητικά σημεία που εντόπισα στο παιχνίδι, τα οποία όμως, για να μην είμαστε και υπερβολικοί, δεν αρκούν για να ανατρέψουν τη θετική εικόνα που απέκτησα για αυτό.
Στην οποία θετική εικόνα συνέβαλαν προφανώς τα μέγιστα οι πανέξυπνοι γρίφοι του. Σας έχει τύχει ποτέ να χοροπηδήσετε από τη χαρά σας λύνοντας ένα γρίφο σε adventure; Έναν πραγματικά έξυπνο γρίφο, αρκετά δύσκολο ώστε να νιώσετε υπερήφανοι που βρήκατε τη λύση και αρκετά λογικό ώστε να μην καταριέστε αυτόν που τον σκέφτηκε. Εμένα μου έχει τύχει αρκετές φορές στο παρελθόν και μετά από πολύ καιρό μού έτυχε και στο Edna and Harvey. Οι γρίφοι του παιχνιδιού έχουν τόση ποικιλία και είναι τόσο αρμονικά συνδεδεμένοι, τόσο μεταξύ τους όσο και με την πλοκή που ειλικρινά απορώ πώς κατάφεραν να τους επινοήσουν οι δημιουργοί του. Μόνο δύο εξαιρέσεις μπορώ να θυμηθώ αυτή τη στιγμή όπου οι λύσεις των γρίφων μού φάνηκαν παράλογες, αλλά ακόμη και τότε ήταν αρκετά εύκολες και δεν με βασάνισαν. Ένα μεγάλο ευχαριστώ από εμένα στους δημιουργούς του Edna and Harvey που κατάφεραν να μου παράσχουν μία τόσο ισορροπημένη πρόκληση.
Εδώ πρέπει, όμως, να σημειώσω ότι οι νεότεροι φίλοι των adventures (αν υπάρχουν, χαχα) ίσως να χάσουν την υπομονή τους με το παιχνίδι. Όχι φυσικά επειδή είναι λιγότερο έξυπνοι από εμάς τους «πάλιουρες», αλλά γιατί το Edna and Harvey κουβαλάει δύο ακόμη αμφιλεγόμενα χαρακτηριστικά των «προγόνων» του. Πρώτον, αμέσως μετά την πρώτη νίκη της Edna, δηλαδή την απόδρασή της από τον όροφο στον οποίο είναι κλεισμένη, ο κόσμος του παιχνιδιού ανοίγεται «τρομακτικά» πολύ. Εκεί που ήμασταν περιορισμένοι σε τρία δωμάτια, ξαφνικά μπορούμε να επισκεφτούμε δεκάδες οθόνες στους τρεις ορόφους του ψυχιατρείου. Ο δε τελείως άναρχος σχεδιασμός τους δεν βοηθάει καθόλου να προσανατολιστούμε, ενώ οι πάμπολλοι χαρακτήρες που θα συναντήσουμε μάλλον θα μας μπερδέψουν παρά θα μας βοηθήσουν μέχρι να εξοικειωθούμε τόσο με αυτούς όσο και με το χώρο. Το μυστικό σε τέτοιες περιστάσεις είναι να μη δίνουμε σημασία στις δεκάδες αποσπάσεις που μας πετάει το παιχνίδι, αλλά να επικεντρωθούμε στο βασικό μας σκοπό. Όσο εξερευνούμε το παιχνίδι τόσο θα εξοικειωνόμαστε με το περιβάλλον και τα πράγματα θα μπουν σιγά σιγά σε μία τάξη στο μυαλό μας. Τότε είναι που το παιχνίδι απογειώνεται πραγματικά, ρουφώντας μας στον κόσμο του. Δεύτερον, οι γρίφοι, πέρα από αλληλοσυνδεόμενοι και αλληλοσυμπληρούμενοι, είναι και τρομερά πολυδιάστατοι. Συχνά όταν αναφερόμαστε στα adventures μιλάμε για γρίφους αλληλεπίδρασης αντικειμένων (inventory based) και γρίφους αλληλεπίδρασης χαρακτήρων (dialogue based). Στο Edna and Harvey ο διαχωρισμός αυτός είναι θολός όσο ποτέ άλλοτε και πρέπει να εφαρμόσουμε πραγματικά συνδυαστική σκέψη για να προχωρήσουμε παρακάτω. Εν ολίγοις, για να ευχαριστηθείτε το παιχνίδι και να το νικήσετε απαιτείται συγκέντρωση και υπομονή!
Τέλος, πρέπει να αναφέρουμε και τη διαφοροποίηση του gameplay του παιχνιδιού στα λεγόμενα flashbacks. Μέσω διαφόρων καταστάσεων η Edna θυμάται κομβικά σημεία του παρελθόντος της τα οποία μπορούν να τη βοηθήσουν στον παρόν. Σε αυτές τις σεκάνς χειριζόμαστε διαδοχικά την Edna αλλά και τον Harvey σε μία αλληγορική «επανασύνδεση» των δύο κομματιών της προσωπικότητας της Edna τα οποία πλέον έχουν αποσχιστεί. Κατά κανόνα στα flashbacks συλλέγουμε «ιδέες» από το περιβάλλον με τον Harvey τις οποίες μετά γνωστοποιούμε στην Edna η οποία τις χρησιμοποιεί για να προχωρήσει πιο βαθιά στις χαμένες της αναμνήσεις. Τα flashbacks δεν είναι ιδιαίτερα συχνά, αλλά αποτελούν σίγουρα μία ενδιαφέρουσα κι ευχάριστη διαφοροποίηση στη ροή του παιχνιδιού. Προφανώς το σημαντικότερο flashback είναι το τελευταίο στο οποίο μαθαίνουμε τι οδήγησε τον πατέρα της Edna στον τάφο κι αυτή στο ψυχιατρείο.
Στο Edna and Harvey θα κόλλαγε το τραγούδι «Ένας φίλος ήρθε απόψε απ’ τα παλιά». Θεωρώ αδιανόητο να μην έχει στη συλλογή του οποιοσδήποτε φίλος των adventures της χρυσής εποχής (τέλη ’80 – αρχές ’90) αυτό το πραγματικό διαμάντι. Προσωπικά το κατατάσσω σε πραγματικά ξεχωριστά παιχνίδια του είδους, όπως το Machinarium. Μία εμπειρία που δεν πάει ούτε πίσω, ούτε μπροστά τα adventures. Τα κοιτάει απλά να περνούν μέσα από τη μοναδικότητά του. Το Gray Matter ίσως είναι πιο πλήρες και πιο καλογυαλισμένο, αλλά το Edna and Harvey είναι απλά… το Edna and Harvey. Απολαύστε το!
