Είδος: Adventure
Εταιρεία Ανάπτυξης: City Interactive
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: Ιούνιος 2010
Πλατφόρμα: PC
Στο προηγούμενό μου review σάς παρουσίασα το δεύτερο μέρος της σειράς Chronicles of Mystery της πολωνικής City Interactive. Αυτή τη φορά θα δούμε το τρίτο μέρος της έτερης και εξίσου δημοφιλούς σειράς adventures της ίδιας εταιρείας. Αναφέρομαι φυσικά στο Art of Murder: Cards of Destiny. Τα δύο πρώτα επεισόδια της σειράς είναι τα FBI Confidential (07/08) και Hunt for the Puppeteer (02/09).
Σε όλα τα επεισόδια της σειράς Art of Murder αναλαμβάνουμε το ρόλο της νεαρής και γοητευτικής (οποία πρωτοτυπία) πράκτορος του FBI, Nicole Bonnet. Η Nicole βρίσκεται ακόμη σε άδεια μετά από την περιπέτειά της στο Παρίσι (βλ. Hunt for the Puppeteer). Ενώ χαλαρώνει στο διαμέρισμά της, ένας υπάλληλος μεταφορικής τής παραδίδει ένα πακέτο με ορισμένα περίεργα αντικείμενα. Μέσα σε αυτά βρίσκεται ένα απόκομμα εφημερίδας όπου αναφέρεται το όνομά της, ενώ οι λέξεις «serial killer» είναι κυκλωμένες με μαρκαδόρο. Το κυνήγι ξεκίνησε…
Βρήκα το σενάριο της σειράς αρκετά έξυπνο, αλλά δεν θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω και εξαιρετικό. Σίγουρα δεν υστερεί πουθενά, αλλά ούτε και ξεχωρίζει. Αν μου επιτρέπατε να κάνω μία κινηματογραφική αναλογία θα έλεγα ότι ίσως να είναι επιπέδου «Bone Collector», αλλά όχι επιπέδου «Seven». Σενάρια τύπου «θρίλερ» όπως αυτό του Art of Murder αποτελούν πολύ μεγάλη πρόκληση όσον αφορά στα adventures. Οι developers καλούνται να βρουν τη χρυσή τομή ώστε αφενός να μην «ξεθυμαίνει» η αφηγηματική ένταση του παιχνιδιού, αφετέρου να παρέχουν μία έστω στοιχειώδη πρόκληση στους παίκτες. Στην προκειμένη περίπτωση η προσπάθεια των developers κρίνεται αξιόλογη και αξιέπαινη, αλλά δεν μπορώ να πω ότι βρήκαν αυτή τη χρυσή τομή. Αυτή την άποψη τη σχημάτισα λόγω συγκεκριμένων γρίφων, δύο πολύ σοβαρών bugs (θα αναφερθώ αναλυτικά στη συνέχεια σε αυτά) και της πολύ μεγάλης διάρκειας του παιχνιδιού.
Όσον αφορά στη σεναριακή εξέλιξη του παιχνιδιού πρέπει να σημειώσω ότι σχεδόν μέχρι τη μέση του δεν γίνεται καμία σημαντική αποκάλυψη αναφορικά με την ταυτότητα ή τα κίνητρα του δράστη. Από εκεί και πέρα αρχίζει να ξετυλίγεται το κουβάρι της υπόθεσης στην οποία τελικά εμπλέκονται πολλά άτομα και καταστάσεις. Αυτό έχει τόσο θετικά όσο και αρνητικά αποτελέσματα. Στα θετικά βάζουμε τον εμπλουτισμό της εξέλιξης της υπόθεσης με ανατροπές χάρη στις οποίες διατηρείται αμείωτο το ενδιαφέρον του παίκτη. Στα αρνητικά βάζουμε το ότι αν δεν ασχοληθείτε σχετικά «εντατικά» με το παιχνίδι είναι πολύ πιθανό να χάσετε την μπάλα με όλη αυτή τη διαπλοκή. Αυτό γίνεται ιδιαίτερα πιθανό αν συνυπολογίσουμε και την πραγματικά τεράστια διάρκεια του παιχνιδιού.
Το παιχνίδι τρέχει σε σταθερή ανάλυση 1024×768. Οι devs επέλεξαν για άλλη μία φορά την προοπτική 2,5D (δισδιάστατα prerendered backgrounds και τρισδιάστατα μοντέλα χαρακτήρων). Τα backgrounds είναι όμορφα, ατμοσφαιρικά, λεπτομερή και εμπλουτισμένα με ποικίλα animations ώστε να μην φαίνονται τελείως στατικά. Οι χαρακτήρες είναι επίσης αρκετά καλοσχεδιασμένοι, αλλά για άλλη μία φορά τόσο η παγωμένη έκφραση των προσώπων τους όσο και το animation τους όταν αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον ή και μεταξύ τους θα σας αφήσουν αρκετά άσχημη εντύπωση. Πολύ καλή δουλειά έχει γίνει με τα τρισδιάστατα αντικείμενα του inventory, τα οποία είναι σχεδιασμένα με πολύ υψηλό επίπεδο λεπτομέρειας.
Η μουσική του παιχνιδιού, χωρίς να είναι τίποτα το ιδιαίτερο, ενισχύει την ατμόσφαιρά του. Τα ηχητικά εφέ είναι επίσης αρκετά υψηλού επιπέδου. Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι ικανοποιητικές. Δυστυχώς όμως, ίσως η μεγαλύτερή μου απογοήτευση όσον αφορά στο παιχνίδι είναι η ερμηνεία της ηθοποιού που υποδύεται τη βασική πρωταγωνίστρια. Σίγουρα δεν τη βοήθησαν και οι διάλογοι που της δόθηκαν, χάρη στους οποίους η Nicole παρουσιάζεται ως υπερβολικά ατρόμητη και πολλές φορές αποστασιοποιημένη από καταστάσεις που υπό φυσιολογικές καταστάσεις θα έπρεπε να της προκαλούσαν κρίση πανικού! Συνεπώς, η Nicole μετατρέπεται σε ένα ανδρείκελο που απλά τίθεται στη διάθεσή μας ώστε να μπορέσουμε να λύσουμε τους διάφορους γρίφους παρά σε ένα ζωντανό χαρακτήρα με βάθος, με τον οποίο θα μπορούσαμε να ταυτιστούμε. Πέραν αυτού όμως, η ερμηνεία της ηθοποιού (αν αγνοήσουμε το περιεχόμενο των διαλόγων) στο 90% των περιπτώσεων παραπέμπει σε διαφημίσεις της Telemarketing και όχι σε θρίλερ με serial killers. Αποκορύφωμα αποτελούν τα σχόλιά της και το ύφος της αφού επιχειρήσουμε μία αποτυχημένη ενέργεια. Πραγματικά, ακούγεται σαν να χαίρεται που κάναμε λάθος!
Τέλος, πρέπει να γίνει ιδιαίτερη αναφορά σε δύο bugs που συνάντησα, λόγω των οποίων αναγκάστηκα να φορτώσω προηγούμενο save ώστε να μπορέσω να συνεχίσω. Η αναφορά αυτή δεν περιέχει spoilers όσον αφορά στο σενάριο ή στην επίλυση των γρίφων. Πρώτον, αφού λάβετε το πακέτο που περιέχει τα θραύσματα του σπόρου πρέπει πρώτα να εξετάσετε τα θραύσματα και μετά το περιτύλιγμα. Αν το κάνετε αντίστροφα δεν θα μπορέσετε να συνεχίσετε το παιχνίδι. Το bug αυτό είναι ιδιαίτερα ύπουλο αφού δεν καθίσταται σαφές ότι δεν μπορείτε να συνεχίσετε. Προσωπικά βασανίστηκα αρκετή ώρα μέχρι να υποψιαστώ ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Δεύτερον, στην καμπίνα με τον κινητήρα του τελεφερίκ μπορεί να βρεθείτε να έχετε στην κατοχή σας το καπάκι του ρεζερβουάρ, το οποίο όμως ταυτόχρονα φαίνεται και πάνω στο ρεζερβουάρ (βλ. σχετική εικόνα). Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να φορτώσετε προηγούμενο save αλλιώς δεν θα μπορέσετε να προχωρήσετε το παιχνίδι. Αυτό το bug εμφανίζεται μάλλον τυχαία και (ευτυχώς) είναι αρκετά προφανές. Θα έδινα ως ελαφρυντικό στους testers την τεράστια διάρκεια του παιχνιδιού, αλλά το αποτέλεσμα παραμένει: δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους με αποτέλεσμα να βασανιζόμαστε εμείς. Συμπερασματικά, καλού κακού φροντίστε να αποθηκεύετε συχνά την πρόοδό σας.
Πριν ξεκινήσω την αναφορά μου στο gameplay του Cards of Destiny, θα ήθελα να σημειώσω ότι από αυτό το review και στο εξής δεν σκοπεύω να συνεχίσω να σας κουράζω με λεπτομερείς αναλύσεις του. Πάνω κάτω όλα τα point and click adventures έχουν το ίδιο interface. Φυσικά θα αναφέρομαι στις όποιες καινοτομίες ή ιδιαιτερότητες παρουσιάζει το εκάστοτε παιχνίδι, αλλά πιστεύω ότι το να σας γράφω ότι «με δεξί κλικ παρατηρούμε τα αντικείμενα και με αριστερό κλικ εκτελούμε κάποια δράση» είναι τουλάχιστον περιττό.
Στο συγκεκριμένο παιχνίδι λοιπόν, θα ήθελα απλά να αναφερθώ σε τρία πράγματα. Πρώτον, υπάρχει λειτουργία εμφάνισης όλων των hotspots σε κάθε οθόνη (το ερωτηματικό στα δεξιά του inventory). Δεύτερον, όλα τα αντικείμενα του inventory παρουσιάζονται σε τρεις διαστάσεις και μπορείτε να τα περιστρέψετε. Πολλές φορές αυτό είναι απαραίτητο για τη λύση ορισμένων γρίφων. Τρίτον, η έξοδος από πολλές οθόνες του παιχνιδιού βρίσκεται στο κάτω μέρος της οθόνης. Παράλληλα, μετακινώντας τον κέρσορα στο κάτω μέρος της οθόνης εμφανίζεται το inventory. Συνεπώς, πολλές φορές που θα θέλετε να φύγετε από μία συγκεκριμένη οθόνη θα ανοίγετε άθελά σας το inventory. Αυτό μπορεί να ακούγεται αμελητέο, αλλά πιστέψτε με, σε βάθος χρόνου μπορεί να γίνει τρομερά εκνευριστικό. Αν πάτε στις ρυθμίσεις των γραφικών και απενεργοποιήσετε την επιλογή «save screen ratio» το inventory θα εμφανίζεται μονίμως στο κάτω μέρος της οθόνης οπότε γλιτώνετε από αυτό το πρόβλημα. Τώρα τι σχέση έχει η αναλογία της οθόνης με το inventory, ρωτήστε τη City Interactive να σας πει.
Οι γρίφοι του παιχνιδιού έχουν τρομερή ποικιλία, τόσο όσον αφορά στο είδος τους όσο και στο περιεχόμενό τους. Αυτό ισχύει κυρίως για τους γρίφους που αφορούν σε αλληλεπίδραση αντικειμένων, αλλά και για τους «λογικούς» γρίφους (π.χ. αντιστοιχήσεις). Οι γρίφοι διαλόγων είναι καθαρά διαδικαστικοί. Εδώ πρέπει να σημειώσω ότι το Cards of Destiny είναι το πρώτο παιχνίδι που παίζω εδώ και καιρό που δεν περιλαμβάνει slider puzzle (yay!)
Οι devs είχαν την καλοσύνη να φροντίσουν ώστε να εξαφανίζονται όσα αντικείμενα από το inventory μας δεν θα χρειαστούμε ξανά (με ελάχιστες εξαιρέσεις). Δυστυχώς όμως, σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι σαφές τι πρέπει να κάνουμε με αποτέλεσμα να καταφεύγουμε σε δοκιμές στην τύχη και άσκοπες μετακινήσεις. Επιπλέον οι λύσεις ορισμένων γρίφων μού φάνηκαν κάπως παράλογες, ενώ και η καμπύλη δυσκολίας του παιχνιδιού σε συνάρτηση με τον χρόνο είναι σίγουρα από τις πιο αλλοπρόσαλλες που έχω συναντήσει ποτέ. Άλλες φορές παρέχονται υπερβολικά πολλά hints για σχετικά εύκολους γρίφους και άλλες πρέπει να μυρίσετε τα νύχια σας για αρκετά δύσκολους γρίφους. Γενικά, θα χαρακτήριζα το παιχνίδι αρκετά δύσκολο.
Στο παιχνίδι μπορείτε να σκοτωθείτε ουκ ολίγες φορές. Ευτυχώς, σε κάθε περίπτωση το παιχνίδι αποθηκεύει αυτόματα τη θέση σας πριν τα μοιραία σημεία τα οποία σε γενικές γραμμές είναι προβλέψιμα. Π.χ. αν πάτε να απενεργοποιήσετε μία βόμβα και κόψετε λάθος καλώδιο είναι φυσικό επακόλουθο να σας εκραγεί στη μούρη. Πέραν αυτού, σε ορισμένα σημεία του παιχνιδιού θα έχετε και χρονική προθεσμία μέχρι να βρείτε τη λύση. Κατά τη γνώμη μου όμως ο χρόνος που διατίθεται σε κάθε περίπτωση είναι άφθονος οπότε ούτε αυτό το στοιχείο αποτελεί πρόβλημα.
Το Art of Murder: Cards of Destiny αποτελεί ένα ιδιαίτερα φιλόδοξο εγχείρημα των Πολωνών σχεδιαστών της City Interactive. Αν ήταν λίγο ανώτερο στον τεχνικό τομέα (γραφικά – ερμηνείες) και λίγο πιο ομοιογενές (τόσο όσον αφορά στο σενάριο όσο και στη δυσκολία), θα μιλάγαμε για πραγματικό διαμάντι του είδους. Η City Interactive ρισκάρισε πολύ με το συγκεκριμένο παιχνίδι. Δεν πέτυχε τζακ ποτ, αλλά αν μη τι άλλο μας χάρισε μία πολύ πιο χορταστική εμπειρία από αυτές που έχουμε συνηθίσει τελευταία. Το μόνο που με απογοήτευσε στο παιχνίδι είναι ότι οι όποιες ελλείψεις του θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί. Δεν είναι δηλαδή ότι οι developers έπιασαν ταβάνι με την προσπάθειά τους. Προσωπικά θα περιμένω με ανυπομονησία το επόμενο μέρος της σειράς.
